Gemeentelijk beleid hondenwelzijn
In veel gemeenten kenmerkt het hondenbeleid zich door hoge belastingen, aanlijnplicht, onbereikbare speelveldjes en te weinig uitlaatplekken. Wij vinden dit beleid onjuist en streven ernaar dat in het gemeentelijk hondenbeleid aandacht wordt besteed aan de onderstaande punten.
Waar wij op gemeentelijk niveau voor pleiten
Voldoende aangename en veilige losloopgebieden
De Hondenbescherming hecht een groot belang aan goed bereikbare en afgesloten speelveldjes waar geen aanlijnplicht geldt voor de hond. Beweging voor de hond is van groot belang voor zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid. Honden die weinig bewegingsruimte genieten, krijgen allerlei gezondheidsklachten en raken gestresst. De hond moet op deze speelveldjes kunnen spelen met andere honden of met zijn baas. Dit is van cruciaal belang voor een goede socialisering van de hond. Door het omheinen van het losloopterrein of door een ander veilige locatie als losloopplaats aan te wijzen, kunnen ongelukken worden voorkomen.
Gemeentelijk meldpunt
Richt een laagdrempelig meldpunt in met als doel zicht te krijgen op (beginnende) problemen op lokaal niveau. Hoe eerder problemen met houders van honden inzichtelijk worden, hoe beter. Bij veel (ernstige) bijtincidenten zijn al lang signalen waargenomen door de buurt. Denk aan honden die regelmatig loslopen zonder de eigenaar of aan ernstige blafoverlast. Het is van belang om zicht te krijgen op beginnende problemen op lokaal (gemeentelijk) niveau. Dit maakt directe effectieve aanpak mogelijk, voordat ernstige (bijt)incidenten plaatsvinden.
Opruimen van hondenpoep faciliteren
Gezien het aantal mensen en honden in Nederland dienen we goed rekening met elkaar te houden. Om poepoverlast te voorkomen moet een verantwoordelijke hondenbezitter zijn hond goed opvoeden, maar ook de ontlasting van zijn hond opruimen. Maar wij vinden het te ongenuanceerd en niet effectief om uitsluitend de hondenbezitter verantwoordelijk te houden voor de veroorzaakte poepoverlast. Ook de gemeente moet een actieve houding aannemen door voor een ruim aanbod van hondvriendelijke en veilige uitlaatplekken te zorgen, waar de hond kan rennen en spelen. Ook andere faciliteiten, zoals hondentoiletten en speciale hondenpoepafvalbakken moeten aanwezig zijn, zodat het de eigenaren ook mogelijk wordt gemaakt om verantwoord met hun hond om te gaan.
Hondenbezitters bij het beleid betrekken
In de meest ideale situatie werken gemeenten en hondenbezitters en niet-hondenbezitters samen. Wij zijn dus voorstander van een beleid waarin inspraak mogelijk is. Op die manier ontstaat een beleid waarin naar elkaar geluisterd wordt en rekening kan worden gehouden met de wensen van een ander.
Hondenkatern
In het kader van het belonen van goed gedrag is het misschien een idee om een speciale hondenkrant uit te brengen of om een bepaald katern binnen een stadskrant aan honden(zaken) te wijden. Op die manier kunnen de hondenbezitters op een positieve manier worden benaderd over het hondenbeleid.
Hondenbelasting als doelbelasting behandelen
Een beleid dat erop is gericht de opbrengsten van de hondenbelasting ook daadwerkelijk ten goede te laten komen aan voorzieningen voor honden en hun eigenaren. De hondenbezitter heeft dan ook het idee dat hij wat terugkrijgt voor de hondenbelasting. Dit creëert een groter draagvlak onder hondenbezitters om de belasting ook daadwerkelijk te betalen.
Aandachtspunten
Wij juichen het toe als in het hondenbeleid aandacht is voor de volgende punten:
- Het Ruimtelijk Ordeningsbeleid van de gemeente, dat nadere invulling krijgt in bestemmingsplannen, dient zich in beginsel te verzetten tegen de komst van fokkerijen en laboratoria die onvoldoende rekening houden met een humane behandeling van honden.
- Waar mogelijk te stimuleren dat kinderen in het basisonderwijs les krijgen over de opvoeding en behandeling van gezelschapsdieren, zoals de hond.
- Ervoor te zorgen dat, onder bepaalde voorwaarden, honden toegang krijgen tot ziekenhuizen, woonvoorzieningen voor ouderen, verzorgingshuizen en andere centra waarin mensen van alle leeftijden worden verzorgd, die behoefte hebben aan contact met dieren. Oudere mensen die in een verpleeg- of verzorgingshuis terecht komen, mogen in veel gevallen hun huisdier niet meenemen. Een situatie die moeilijk is te accepteren, daar juist deze mensen vaak weinig sociale contacten meer hebben en zij des te meer behoefte hebben aan het gezelschap van hun hond.