Dierforensisch onderzoek

Hoe bewijs je dat er sprake is van dierenmishandeling? Daarbij is dierforensisch onderzoek nodig. De Hondenbescherming heeft subsidie verstrekt voor een onderzoek naar dierenmishandeling door de Universiteit Utrecht. 

Dierforensisch onderzoek – wat is dat?

Het in beeld brengen van dierenmishandeling maakt op korte termijn het stoppen ervan mogelijk. Bovendien helpt het bij een lange termijnaanpak, inclusief preventie. Wanneer een dier is mishandeld, is het zaak zo snel mogelijk hulp te verlenen en het dier uit de situatie te halen. Je wilt echter ook voorkomen dat in de toekomst opnieuw mishandeling plaatsvindt. Hoe bewijs je dat er sprake is van dierenmishandeling? Daarbij is dierforensisch onderzoek nodig. Dierforensisch onderzoek is onderzoek naar misdrijfomstandigheden en verdachten waarbij dieren betrokken zijn. Het is onderzoek dat de politie doet in voorbereiding op een rechtszaak.

Hoe helpt de Hondenbescherming?

Wij zien het liefst dat dierenmishandeling gisteren nog de wereld uit is. We zijn voorstander van het opleggen van een houdverbod aan dierenmishandelaars (als zelfstandige strafmaatregel). Net als veel andere partijen weten we echter dat het niet altijd makkelijk is iemand veroordeeld te krijgen voor dierenmishandeling. Daarom hebben we aan de wieg gestaan van het Landelijk Expertisecentrum voor Dierenmishandeling. Ook hebben we subsidie verstrekt voor onderzoek naar dierenmishandeling aan de Universiteit Utrecht. Specifiek gaat het daarbij om een bijdrage voor een promotieonderzoek waarin bestudeerd wordt hoe radiologie kan bijdragen aan het opsporen en aantonen van dierenmishandeling.

Blijf van het dier!

Bij dit onderzoek krijgt de Universiteit Utrecht hulp van een bijzondere stichting. Deze stichting, voorheen Blijf van mijn Dier, momenteel Mendoo, helpt dieren van gezinnen in situaties van huiselijk geweld. Huiselijk geweld en dierenmishandeling gaan vaak samen. Wanneer iemand wil vluchten uit een situatie van huiselijk geweld, is er niet altijd gelegenheid het dier mee te nemen naar het blijf-van-mijn-lijfhuis. Verschrikkelijk natuurlijk. Een dier laat je niet achter in een geweldssituatie. Het staat dan bloot aan allerlei nare risico’s en kan ook nog eens worden ingezet als dreigmiddel.

Stichting Blijf van mijn Dier zet zich in voor dieren in situaties van huiselijk geweld. Ze zorgen dat het dier mee kan bij de vlucht en vangen het indien nodig tijdelijk op in een liefdevol gastgezin. Totdat er een nieuw en veilig onderkomen is voor de slachtoffers van huiselijk geweld – mens én dier. De stichting heeft de afgelopen jaren meer dan 500 dieren geholpen die in situaties verkeerden van geweld en mishandeling. Dit jaar verwacht ze 150 dieren te helpen. Ook draagt ze bij aan samenwerkingen tussen verschillende disciplines die huiselijk geweld en dierenmishandeling tegengaan. Die samenwerking is van groot belang om ervoor te zorgen dat steeds minder dieren achterblijven in situaties van geweld.

Bijdragen van radiologieonderzoek

Juist bij de dieren die de stichting opvangt, is helaas regelmatig sprake geweest van mishandeling. Zij worden daarom in het onderzoek van de Universiteit Utrecht ook onderzocht. Dat gaat uiteraard met veel respect en voorzichtigheid. Door te onderzoeken in welke mate de radiologie verwondingen uit verschillende momenten in het verleden in beeld kan brengen, hopen de onderzoekers een bijdrage te kunnen leveren aan een toekomst waarin sneller en beter kan worden vastgesteld of er sprake is van dierenmishandeling. Dit zal helpen om dieren snel uit een situatie van geweld te kunnen halen. Het kan ook helpen bij het uiteindelijk veroordelen van dierenmishandelaars en het voorkomen van nieuwe geweldssituaties waarbij (ook) dieren betrokken zijn.

Het onderzoek vordert gestaag. Het verkrijgen van de juiste informatie kost tijd, zeker omdat het met respect en voorzichtigheid voor de dieren plaatsvindt. Echter, ook het verkrijgen van een voldoende brede onderzoekspopulatie vraagt veel tijd. Uiteraard is ook hier invloed (geweest) van het COVID-virus. Het is de hoop dat op enige termijn een eerste wetenschappelijk artikel kan verschijnen. Dat kan bijdragen aan het verspreiden van kennis onder diergeneeskundigen, opsporingsdiensten en de gerechtelijke macht.

De Koninklijke Hondenbescherming is blij dat ze kan bijdragen om op termijn dierenmishandeling zoveel mogelijk terug te dringen. Juist bij ernstige situaties als deze is voorkomen zo veel beter dan oplossen.